( 98 )سوره بينه اين سوره در مدينه نازل شده و داراى 8 آيه است.

محتوى و فضيلت سوره بينة

مشهور اين است كه اين سوره در مدينه نازل شده است ، و محتواى آن نيز گواه بر همين معنى است ، چرا كه در آن مكرر از اهل كتاب بحث شده ، و مى‏ دانيم سر و كار مسلمانان با اهل كتاب بيشتر در مدينه بود.

از اين گذشته سخن از نماز و زكات هر دو به ميان آمده ، درست است كه زكات در مكه تشريع شده بود ، ولى رسميت و گسترش آن در مدينه بود.

به هر حال اين سوره اشاره به رسالت جهانى پيغمبر اكرم (صلى‏ الله ‏عليه ‏وآله ‏وسلّم‏) و آميخته بودن آن با دلائل و نشانه‏ هاى روشن ، مى‏ كند ، رسالتى كه قبلا آن را انتظار مى ‏كشيدند ولى هنگامى كه به سراغشان آمد گروهى به خاطر اينكه منافع مادي شان به خطر مى ‏افتاد به آن پشت كردند.

در ضمن اين حقيقت را نيز در بردارد كه اصول دعوت انبياء ، مانند ايمان و توحيد و نماز و روزه ، اصولى است ثابت و جاودانى كه در همه اديان آسمانى وجود داشته است.

و در بخش ديگرى از اين سوره موضع گيريهاى مختلف اهل كتاب و مشركان را در برابر اسلام مشخص مى ‏كند كه آن گروه كه ايمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند بهترين مخلوقاتند ، و آن گروه كه راه كفر و شرك و گناه پيش گرفتند بدترين مخلوقات محسوب مى‏ شوند.

اين سوره داراى نامهاى متعددى است كه به تناسب الفاظ آن انتخاب شده، اما از همه معروفتر سوره بينه و لم يكن و قيمة است.

در حديثى از پيغمبر اكرم (صلى‏ الله‏ عليه ‏وآله ‏وسلّم‏) در فضيلت تلاوت اين سوره چنين نقل شده:

اگر مردم مى‏ دانستند چه بركاتى اين سوره دارد خانواده و اموال را رها كرده ، به فرا گرفتن آن مى‏ پرداختند ! مردى از قبيله خزاعه عرض كرد:اى رسول خدا ! تلاوت آن چه اجر و پاداشى دارد ؟ فرمود : هيچ منافقى آن را قرائت نمى‏ كند ، و نه كسانى كه شك و ترديد در دلشان است ، به خدا سوگند فرشتگان مقرب از آن روز كه آسمانها و زمين آفريده شده است آن را مى‏ خوانند ، و لحظه‏اى در تلاوت آن سستى نمى‏ كنند ، هر كس آن را در شب بخواند خداوند فرشتگانى را مامور مى‏ كند كه دين و دنياى او را حفظ كنند ، و آمرزش و رحمت براى او بطلبند ، و اگر در روز بخواند به اندازه آنچه روز آن را روشن مى‏ كند و شب آن را تاريك مى‏ سازد ثواب به او مى ‏دهند.

سوره بينه.

بِسمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ لَمْ يَكُنِ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَبِ وَ الْمُشرِكِينَ مُنفَكِّينَ حَتى تَأْتِيهُمُ الْبَيِّنَةُ(1) رَسولٌ مِّنَ اللَّهِ يَتْلُوا صحُفاً مُّطهَّرَةً(2) فِيهَا كُتُبٌ قَيِّمَةٌ(3) وَ مَا تَفَرَّقَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَب إِلا مِن بَعْدِ مَا جَاءَتهُمُ الْبَيِّنَةُ(4) وَ مَا أُمِرُوا إِلا لِيَعْبُدُوا اللَّهَ مخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ حُنَفَاءَ وَ يُقِيمُوا الصلَوةَ وَ يُؤْتُوا الزَّكَوةَوَ ذَلِك دِينُ الْقَيِّمَةِ(5)

ترجمه:

بنام خداوند بخشنده مهربان

1 -كافران از اهل كتاب و مشركان ( مى ‏گفتند ) ما دست از آئين خود بر نمى ‏داريم تا دليل روشنى براى ما بيايد!

2 -پيامبرى از سوى خدا كه صحيفه ‏هاى پاكى را بر ما بخواند.

3 -و در آن نوشته ‏هاى صحيح و پر ارزش باشد.

4 -ولى اهل كتاب ( در دين خدا ) اختلاف نكردند مگر بعد از آنكه دليل روشن براى آنان آمد.

5 -در حالى كه به آنها دستورى داده نشده بود جز اينكه خدا را پرستش كنند با كمال اخلاص ، و از شرك به توحيد باز گردند ، نماز را برپا دارند، و زكات را ادا كنند ، و اين است آئين مستقيم و صحيح و پايدار.

تفسیر در ادامه مطلب